buschauffeurs

thank god voor vriendelijke buschauffeurs. Ja, er zijn nog vriendelijke buschauffeurs. Ik heb het genoegen gehad om er kennis mee te maken vandaag. Ik had nogal een kutdag, zoals onze noorderburen dat zeggen. Ik ging vanmorgen naar een gratis fietsenmaker in Brugge, want mijn pedaal zat los. Ze hangen het met plezier terug vast, allemaal geen probleem. Tot ik terug begon te fietsen. Mijn pedaal kwam na 5 minuten losser en losser te zitten, tot op het punt dat hij losser zat dan de handjes van Trump. Ik geraak, zonder ongelukken, op mijn stage. Op mijn stage is er wat stress voor bepaalde redenen, vandaag geen uitzondering. Er werd met deuren gegooid, wat geroepen, en ik zat er tussen, rustig mijn werk te doen.

Na een lange dag stage kan ik eindelijk naar huis. Ik was mijn losse pedaal helemaal vergeten. Ik begin dus rustig te rijden en na een paar 100 meter valt mijn pedaal gewoon uit mijn fiets. Wonder boven wonder passeerde ik net een bushalte. Ik was een beetje in shock, ik kom dat namelijk niet iedere dag tegen, zo’n pedaal die opeens beslist uit mijn fiets te vallen. Na een minuut of 5 was de meeste shock wel verdwenen. En dan denk ik, weet je wat, ik neem de bus wel. Ik kijk naar de tijden, en ik moest nog zo’n 5 minuten wachten.

En dan begin ik mijzelf bang te maken. Wat als de bus te laat is? Wat als er geen eten meer is op internaat? Mag ik eigenlijk wel met een fiets op de bus? Die laatste vraag bleef vooral hangen in mijn hoofd. Ik zoek die vraag op en meteen komt op mijn gsm, in grote letters: ‘Gewone fietsen mogen niet mee op de bus of tram. Als u de andere reizigers niet hindert, mag u wel gratis een opgevouwen vouwfiets meenemen.’ Mijn eerste reactie was paniek. Ik heb helemaal geen plooifiets, hoe geraak ik op de bus!? Ik probeerde mijn dus fiets te plooien (wat kon ik anders doen?), maar ik wilde niet meer schade aanrichten dan een kapot pedaal.

In mijn grote paniek had ik niet door dat de bus er al stond. Ik stap die bus op met mijn grootste puppy ogen en leg mijn verhaal uit. De buschauffeur, de mesias onder de buschauffeurs, kijkt mij eens aan en zegt dan, met de meest medelevende stem ooit: ‘ Het is goed, zet hem maar vanachter.’ Bedankt meneer de buschauffeur. U hebt mijn dag toch een beetje goed gemaakt (los van het feit dat ik daarna te horen kreeg dat ik naar een echte fietsenmaker moet, wat veel geld kost).

Ik zou zeggen, De Lijn, geef die man opslag, maar ik probeer een beetje op te letten met mijn boodschappen naar openbare vervoersdiensten. Kijk wat er vorige keer gebeurde. Straks wil iedereen opslag bij De Lijn, en beginnen alle buschauffeurs overmatig vriendelijk te doen. Dat zou weer te veel van het goede zijn. En toch verdient die man een opslag, ook al kost vriendelijk zijn geen geld.