Het is weer tijd voor de kerstmarkten. Ze verschijnen in iedere middelgrote stad met dezelfde mottige kraampjes waar ze mutsen, handschoenen en sjaals verkopen. Of pannekoeken, gedroogd vlees en pita. De kraampjes die eigenlijk enkel volk trekken als er drank wordt verkocht. Glühwein en jenever bij voorkeur.
Kerstmarkten met schaatspistes die gevuld zijn met mensen die het hele jaar lang wachten om 1 avond te schaatsen en 3 dagen stijf te zijn. En met mensen die stiekem niet kunnen schaatsen maar beloofd zijn door hun vrienden dat ze het hen dit jaar wel zullen leren.
Kerstmarkten waar je een hele avond in de koude staat, veel te dure glühwein staat de drinken, te kijken naar de mensen die wel durven schaatsen. Waar iedereen het hele jaar naar uitkijkt. Waarbij iedereen me vraagt ‘Ga je niet mee naar de kerstmarkt?’ Waarop ik iedere keer moet antwoorden dat kerstmarkten mijn ding niet zijn.
Het is weer tijd voor de loopwedstrijden. Waar iedereen zich afvraagt waarom het merendeel van de loopwedstrijden nu worden gehouden. Waar de meeste mensen zich verstoppen in de mini kerstmarkt aan de finish. Waar de minikerstmarkt aan de finish niet meer is dan een hotdogkraam, een frituur en een glühweinstand.
Het is weer tijd voor de geforceerde samenkomsten met de familie, waar alle genodigden op hun woorden moeten letten. Waar je continue moeten zeggen dat je elkaar het afgelopen jaar te weinig gezien hebben. Waar pakjes uitgewisseld worden, met veel verwachtingen opengedaan worden om dan met een onderdrukt gevoel van teleurstelling te moeten zeggen dat het een geweldig cadeau is.
Het is weer tijd voor de kerstdecoraties die uitsluitend uit groen en rood bestaan. De kerstdecoraties die voor een of andere reden allemaal lichtjes hebben die in het stopcontact moeten waardoor je een half uur moet rekenen voor je gaat slapen om ieder lichtgevende kerstman, iedere kerstbal met een lampje in en iedere kerstboom versiert met 3 soorten LED-lichtjes af moet leggen.
Het is weer tijd voor nieuwjaar. Waar de speeches van vrienden die zeggen dat ze het dit jaar beter gaan doen, gezonder gaan eten, een lief zullen opdoen, de job van hun leven gaan zoeken rond de oren vliegen. Waar je denkt ‘ik ga het dit jaar ook anders gaat doen’. Waar je weet dat je het dit jaar 2 dagen anders gaat doen om dan terug in oude gewoontes te vallen.
Moet het daarom anders? Zeker niet. Ik hou niet van kerstmarkten, voel mij ongemakkelijk bij de meeste familiebijeenkomsten en lieg tegen mezelf op nieuwjaar. Toch zijn de feestdagen mijn favoriete tijd van het jaar. Ze geven iets om te doen tijdens de donkerste weken van het jaar. Ze geven je tijd om met de familie die je de rest van het jaar te weinig bezoekt te praten. Ze geven het gevoel van nostalgie en een soort van warme opgewektheid die je voor de rest van de winterperiode niet meer krijgt. En je mag pakjes openmaken.
hersen stroom schemas 